Start transcriptie van DE BARON Een interactief verhaal, geschreven door Victor Gijsbers en gepubliceerd onder de GNU General Public License. (Type 'copyright' of 'about' voor meer informatie.) Nieuwe lezers wordt aangeraden 'help' te typen. Release 1 / Serial number 041123 / Inform v6.21 Library 6/11 SD Standard interpreter 1.0 (1F) / Library serial number 040227 Nederlandse vertaling 020812 door Yuri Robbers >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel (met daarop je werkkleding) en een vuren nachtkastje. >nee, ik wil de inleiding nog een keer lezen! te vlug script ingetypt Dat was een rhetorische vraag. Dat is geen werkwoord dat ik ken. > gewoon opnieuw openen natuurlijk! lees je inleidende tekstje nog eens kritisch doo Dat is geen werkwoord dat ik ken. >"een hartslag na elkaar" leest niet lekker en "nestelt" een stilte zich? Dat is geen werkwoord dat ik ken. > ik zou ontvouwt (ook niet helemaal tevreden mee) of ontfermt of iets in die richt doen Dat is geen werkwoord dat ik ken. >het wringt trouwens op de combi "nestelen over" Dat is geen werkwoord dat ik ken. >pak werkkleding Gepakt. >trek werkkleding aan Je trekt je werkkleding aan. >x stoel Een eenvoudige houten stoel die je gebruikt om je kleding 's avonds overheen te hangen. >x bed Het grote, door jou zelf getimmerde bed neemt bijna de halve kamer in beslag. Maanlicht kruipt over de veelkleurige deken, die bij elke ademtocht van je vrouw op en neer gaat. >x deken Rode, blauwe en groene vlakken, nauwelijks herkenbaar in het schemerduister, wisselen elkaar schijnbaar zonder patroon af. Je vrouw Hilde heeft de deken zelf op maat bij het door jou vervaardigde bed gemaakt. Jullie hebben de traditie in ere gehouden: pas toen beide gereed waren kon er getrouwd worden. >raak deken aan Zachtjes streel je de deken en denk je aan gelukkiger tijden. >kijk naar buiten Onwerelds maanlicht valt door het raam naar binnen. Het dorp buiten is bedekt onder een dikke laag sneeuw, zodat de kerktoren als een beschuldigend priemende zwarte vinger uit een witte zee omhoog steekt. "Is het niet afschuwelijk," vraag je je af, "dat iets dat zo mooi is als dit landschap, wanneer je er te dicht in de buurt komt ijzig koud blijkt te zijn?" >kijk naar de maan Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk naar de maan. >bekijk de maan Ik begrijp alleen het gedeelte: bekijk de maan. >ah. loos antwoord. wat begrijp "je" dan niet? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >x maan Je ziet hier niets van dien aard. >x kerktoren De kerktoren steekt als een beschuldigend priemende zwarte vinger uit de witte sneeuw omhoog. >bekijk hand Je ziet hier niets van dien aard. >bekijk vinger Je ziet hier niets van dien aard. >stomme associatiekronkel :) Dat is geen werkwoord dat ik ken. >"beschuldigend priemende zwarte vinger" -> wijzende oid? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >denk na Ik begrijp alleen het gedeelte: denk. >denk aan het dorp Ik begrijp alleen het gedeelte: denk. >denk aan sneeuw Ik begrijp alleen het gedeelte: denk. >denk aan hilde Ik begrijp alleen het gedeelte: denk. >denk hilde Ik begrijp alleen het gedeelte: denk. >ik geloof niet dat ie denk begrijpt. Dat is geen werkwoord dat ik ken. >bekijk kastje Een simpel nachtkastje van vurenhout, het allereerste meubel dat je ooit zelf getimmerd hebt. Op het nachtkastje staat een familiefoto. >bekijk hout Je ziet hier niets van dien aard. >raak kastje aan Je hoeft je in dit verhaal niet bezig te houden met het vuren nachtkastje. >pak de foto Gepakt. >bekijk de foto Deze foto, gemaakt ter ere van het tienjarig huwelijk van jou en Hilde, is alweer enkele jaren oud. Plechtig staan jullie als twee zwart-witte standbeelden naast elkaar, voor de gelegenheid weer in jullie trouwkostuums gehesen. Op de voorgrond, dicht tegen jou aan, staat jullie dochter Maartje. Kleine Maartje, in haar prachtige witte jurkje, een stralende lach op haar gezicht. Op de foto heb je beschermend een arm over haar schouder geslagen. Maar nu is zij ontvoerd door de kwaadaardige baron... nogmaals zweer je dat je alles in je macht zal doen om haar te bevrijden. >kijk naar hilde Je buigt je voorover om Hilde's gezicht beter te kunnen zien; even stokt haar adem en lijkt ze te verstijven, dan keert het gestadige ritme weer terug. Maar je weet genoeg - ze slaapt niet! Ze weet waar je naar op weg bent, maar houdt zich slapende. Een stille goedkeuring die ze nooit zou kunnen uitspreken? Of is ze simpelweg te bang om de confrontatie aan te gaan? >x kamer Dat is niet iets waar je in dit spel naar hoeft te verwijzen. >kijk rond Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >x muur Je ziet hier niets van dien aard. >bekijk muur Je ziet hier niets van dien aard. >x Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "onderzoek"? >l Je ziet niets bijzonders aan het vloer. >l muur Ik begrijp alleen het gedeelte: l. >l bed Ik begrijp alleen het gedeelte: l. >w (de deur naar de overloop openend) Die kant kun je niet op. >en ik weet dus nog niet zo goed wat de afkortingen zijn :) Dat is geen werkwoord dat ik ken. >o Die kant kun je niet op. >n Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer. Aan de andere kant van de overloop leidt een rood geschilderde deur naar de kamer van je dochter Maartje. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >z (de deur naar Maartjes kamer openend) In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >ah, windrichtingen Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >kijk n Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >loop naar muur Je ziet hier niets van dien aard. >ik hoop "toevallig" tegen de kast op te lopen, maar ik heb nog niets gezien Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >x kast Met dit grote meubel ben je weken bezig geweest. Niet alleen heb je zelf de boom omgehakt waaruit hij gemaakt is, ook het zagen van de planken, het schuren, timmeren, lakken, en zelfs het subtiele houtsnijwerk heb je zelf gedaan. De herinnering aan die gelukzalige eerste maanden van jullie huwelijk, waarin Hilde en jij met beperkte middelen maar mateloos enthousiasme jullie kleine huisje inrichtten, doet je glimlachen. >flauw he Dat is geen werkwoord dat ik ken. >kijk links Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk w Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >x kamer Dat is niet iets waar je in dit spel naar hoeft te verwijzen. >bekijk kamer Dat is niet iets waar je in dit spel naar hoeft te verwijzen. >bekijk slaapkamer De nauwsluitende deur scheidt je slaapkamer van de overloop en daarmee de rest van het huis. >x all Je ziet hier niets van dien aard. >bekijk alles Je kunt geen meerdere objecten met dat werkwoord gebruiken. >pak alles stoel: Je hoeft je in dit verhaal niet bezig te houden met de stoel. vuren nachtkastje: Je hoeft je in dit verhaal niet bezig te houden met het vuren nachtkastje. deur naar de overloop: Dat is nu niet bepaald draagbaar. maan: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. sterren: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. kerk: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. sneeuw: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. dorp: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. Barentopf: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. heuvels: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. ledikant: Het ledikant is te zwaar. kledingkast: De kledingkast is te zwaar. houtsnijwerk: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. gesneden hartjes: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. gesneden vogels: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. gesneden bloemen: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. raam: Dat is nu niet bepaald draagbaar. bos: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >nog een flauwe manier. Dat is geen werkwoord dat ik ken. > ok, ik lees de teksten die ik al heel vaak gezien heb niet zo goed meer geloof ik |:( Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >bekijk de kast nog maar eens Ik begrijp alleen het gedeelte: bekijk de kledingkast. >bekijk de kledingkast Met dit grote meubel ben je weken bezig geweest. Niet alleen heb je zelf de boom omgehakt waaruit hij gemaakt is, ook het zagen van de planken, het schuren, timmeren, lakken, en zelfs het subtiele houtsnijwerk heb je zelf gedaan. De herinnering aan die gelukzalige eerste maanden van jullie huwelijk, waarin Hilde en jij met beperkte middelen maar mateloos enthousiasme jullie kleine huisje inrichtten, doet je glimlachen. >bekijk houtsnijwerk Hartjes, vogeltjes, bloemen en andere figuren die jouw verliefde geest bevolkten toen je deze decoraties sneed kronkelen kunstig om elkaar heen. >bekijk vogeltjes In sierlijke patronen kronkelen vlechten in de kast uitgesneden vogeltjes zich om lange bloemenranken. >bekijk bloemen De grote kledingkast is versierd met bloemenranken waarin zowel inheemse als exotische en fantastische bloemen voorkomen. Vluchten kleine vogels wentelen zich er omheen. >bekijk hartjes Kleine hartjes lopen langs de hele rand van de kledingkast. >open kast Je opent de kledingkast, en onthult een grote hoeveelheid jurken, broeken en andere kleren. >bekijk kleren (je werkkleding) Dit is de kleding waarmee je overdag in het woud hout gaat hakken: een stevige spijkerbroek, een rood-blauw geruit hemd en twee zware leren laarzen. Er hangt een vage zweetgeur om het hemd heen. >bekijk kast Met dit grote meubel ben je weken bezig geweest. Niet alleen heb je zelf de boom omgehakt waaruit hij gemaakt is, ook het zagen van de planken, het schuren, timmeren, lakken, en zelfs het subtiele houtsnijwerk heb je zelf gedaan. De herinnering aan die gelukzalige eerste maanden van jullie huwelijk, waarin Hilde en jij met beperkte middelen maar mateloos enthousiasme jullie kleine huisje inrichtten, doet je glimlachen. >bekijk kleding in kast In deze kast bewaren jullie al je kleren, netjes opgevouwen en gestreken, in keurige stapels gelegd. In een smal gedeelte aan de zijkant hangen de jurken van je vrouw. >bekijk jurken Je laat je vingers langs de ruwe, stijve stof van de jurken glijden. Praktisch en zonder franje, de werkkleding van een bedrijvige huisvrouw. Helemaal achterin verstopt het witte satijn van Hildes trouwjurk zich alsof het met de rest van de kleding niet gezien wil worden. >raak trouwjurk aan Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >bekijk trouwjurk Je pakt de koele, zachte stof vast en sluit voor een moment je ogen. Herinneringen aan je bruiloft komen met grote hevigheid boven; het is alsof er geen dag verstreken is, zo vers ligt het nog allemaal in je geest. Met kloppend hart loop je het dorpsplein op. Je voelt je ongemakkelijk in het grijze pak dat je speciaal voor deze gelegenheid gekocht hebt - het past niet bij een eenvoudige jongen als jij. Voor de kerk heeft zich een menigte verzameld. Het hele dorp is er: je ziet jouw ouders staan, en even verderop de ouders van Hilde. Terwijl je stil gaat staan om nog even de rode bloem in je knoopsgat recht te zetten, kijkt iemand in jouw richting en roept je naam. Allen draaien zich om en beginnen te juichen en je naam te roepen. Je voelt de hitte naar je gezicht stijgen, en je wangen krijgen dezelfde kleur als de bloem. Je houdt er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Je houdt sowieso niet van grote groepen mensen. De meeste tijd breng je daarom alleen door, in het bos bijvoorbeeld, of verzonken in houtsnijwerk. Maar ook alleen zijn heeft nadelen - de zwarte leegte van de eenzaamheid heeft meer dan eens gedreigd je op te slokken. Het beste is om samen te zijn met één persoon waar je van kan houden, waarmee je veilig bent en immuun voor het leed van de wereld. Die droom zal vandaag uitkomen. Eindelijk! Stralend als een lentezon glijdt Hilde het plein op. Haar lange blonde haren omlijsten een engelengezicht dat altijd door een brede glimlach getooid wordt. In haar sneeuwwitte bruidsjurk is ze een betoverde prinses, een mooier, reiner en onschuldiger meisje dan deze wereld verdient te bezitten. En ze komt op jouw af, haar ogen vol liefde en tederheid. "Ja, dat beloof ik," spreekt ze, maar haar ogen zijn al niet meer gericht op de dominee: ze hebben de jouwe gevonden. Je neemt haar hand, haar zachte, tere hand, en zo voorzichtig als je kan schuif je de ring om haar vinger. Zij doet hetzelfde bij jou, en dan buigen jullie hoofden zich naar elkaar toe, en jullie lippen komen samen en bezegelen meer dan woorden ooit zouden kunnen het verbond van eeuwige liefde. Er wordt geklapt en gejuicht, maar jullie staan op een eiland van stilte en beleven de puurheid van samenzijn. [Druk op een toets.] In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >humor, ik kan hem niet aanraken, maar als ik hem bekijk, doe ik het toch... Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >kijk nog eens naar buiten Ik begrijp alleen het gedeelte: kijk. >kijk naar buiten Onwerelds maanlicht valt door het raam naar binnen. Het dorp buiten is bedekt onder een dikke laag sneeuw, zodat de kerktoren als een beschuldigend priemende zwarte vinger uit een witte zee omhoog steekt. "Is het niet afschuwelijk," vraag je je af, "dat iets dat zo mooi is als dit landschap, wanneer je er te dicht in de buurt komt ijzig koud blijkt te zijn?" >bekijk dorp Omdat je huis op een heuvel aan de rand van het dorp ligt, heb je vanuit het raam een mooi uitzicht over de andere woningen. Slechts achter enkele ramen branden nog lichtjes; verder is het dorp in deze winternacht gehuld in duisternis en sneeuw. >bekijk huizen Omdat je huis op een heuvel aan de rand van het dorp ligt, heb je vanuit het raam een mooi uitzicht over de andere woningen. Slechts achter enkele ramen branden nog lichtjes; verder is het dorp in deze winternacht gehuld in duisternis en sneeuw. >bekijk lichtjes Je ziet hier niets van dien aard. >bekijk bos Het woud ligt als een inktzwarte massa over de heuvels. Op dit uur en in dit jaargetijde is het een gevaarlijke plaats, vol wilde dieren. >bekijk heuvels Lichte glooiïngen in het landschap geven deze streek 's zomers een pitoresk uiterlijk. In deze koude wintermaanden lukt het ze echter niet het uitzicht op sombere wouden op te vrolijken. >bekijk woud Het woud ligt als een inktzwarte massa over de heuvels. Op dit uur en in dit jaargetijde is het een gevaarlijke plaats, vol wilde dieren. >(dat was dus de betere volgorde :) ) Dat is geen werkwoord dat ik ken. >bekijk de sterren De nachtelijke hemel is bezaaid met duizenden fonkelende sterren, als evenzovele ogen die de mensheid in de gaten houden. >geruststellende gedachte. Zouden ze maartje gezien hebben? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >loop naar bed Je klimt in het ledikant. >was niet helemaal de bedoeling. Je ziet hier niets van dien aard. >afscheidskus voor hilde Dat is geen werkwoord dat ik ken. >zoen hilde Jouw lippen beroeren haar blanke wang in het tederste teken van afscheid. Vreemd genoeg lijkt zij te verstijven en te proberen haar hoofd verder in het kussen te laten zakken. >fluister iets liefs Dat is geen werkwoord dat ik ken. >fluister dag hilde Dat is geen werkwoord dat ik ken. >zeg het moet (tot Hilde) Er is geen antwoord. >sorry Oh, je hoeft je niet te verontschuldigen. >sta op en ga naar de overloop Je ziet hier niets van dien aard. >ga naar de overloop Je zult eerst uit het ledikant moeten komen. >ga uit bed Je klimt uit het ledikant. In je slaapkamer Het zwakke schijnsel van de maan dat door het raam naar binnen valt hult de meubels in de slaapkamer in een mantel van onwereldse schoonheid. Alleen het zachte ademen van je echtgenote in het grote ledikant doorbreekt de stilte. Naast de zware eiken kledingkast bevindt zich de deur naar de overloop. In de onverwarmde kamer is het ijzig koud. Je ziet een stoel en een vuren nachtkastje. >ga naar de overloop Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer. Aan de andere kant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >bekijk spiegel Uit de spiegel staar je jezelf tegemoet, een heldhaftige blik in je ogen. Je stoere houthakkerskleding zit als gegoten, en laat de stevige spierbundels in je armen goed uitkomen. Een grimmige glimlach speelt om je mondhoeken als je denkt aan de angst die de baron zal voelen wanneer jij zijn kasteel binnen dringt om hem met je stevige vuisten tot moes te slaan. >das uhm nogal zelfverzekerd Dat is geen werkwoord dat ik ken. >bekijk spierbundels Je ziet hier niets van dien aard. > ha, dat klinkt al beter :) ik ben verbitterd, boos, niet zo spiergeinteresseerd op het Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >bekijk het kastje Dit sierlijk gesneden kastje is een van de weinige meubels in huis die je niet zelf gemaakt hebt: het komt uit de erfenis van Hildes grootmoeder. De twee deurtjes aan de voorkant sluiten niet helemaal goed, een mankement dat je al jaren van plan bent te verhelpen, maar waar het nooit van komt. >raak deurtje aan Je voelt niets onverwachts. >open het Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "open"? >open het deurtje Dat is niet iets wat je kunt openen. >open kastje Je opent het kastje, en onthult een fotoboek. >bekijk fotoboek In dit dikke boek plakt Hilde alle foto's die van jullie gezinnetje gemaakt worden, al vanaf de geboorte van Maartje. Je slaat het fotoalbum open, en ziet het geboortekaartje van Maartje. Negentien december, slechts enkele dagen voor kerstmis. Je slaat om, en daar ligt ze als baby in bad. Hilde, uitgeput in het ziekenhuisbed, houdt een huilende Maartje lachend in haar armen. Jijzelf, apetrots, houdt haar omhoog naar de fotograaf. De grootouders van beide kanten staan om het ziekenhuisbed. > Pardon? >sla bladzijde om Je bladert verder door het album, en ziet Maartje steeds verder opgroeien. Tientallen gelukkige momenten uit een idyllische jeugd zijn hier vereeuwigd. Maanden heb je in het geheim in de schuur gewerkt aan een poppenhuis voor Maartjes vierde verjaardag. Drie verdiepingen, met deurtjes en raampjes die open en dicht kunnen, allerhande meubels, en houten popjes met fijn gesneden gezichten die de woning kunnen bevolken. Hilde heeft gordijntjes gemaakt, vloerkleedjes en kleertjes voor de poppen. Nu staat het prachtige resultaat in kleurig feestpapier verpakt in een hoek van de kamer, en Maartje rent er op af en scheurt het papier aan repen. Ze slaakt een kreetje van verbazing, en kijkt dan minutenlang verwonderd naar het poppenhuis, opent de deurtjes, beweegt de poppen, doet de gordijnen dicht. Dan draait ze zich om, en rent lachend naar jullie toe om je te bedanken. Haar hoge gekir klinkt nu, acht jaar later, nog na in je oren. > Pardon? >sla nog een bladzijde om Je ziet hier niets van dien aard. >sla bladzijde om Je bladert verder door het album, en ziet Maartje steeds verder opgroeien. Tientallen gelukkige momenten uit een idyllische jeugd zijn hier vereeuwigd. Het is midden in de zomer, en jullie zijn gedrieën het bos in getrokken voor een ouderwetse picknick. De zevenjarige Maartje rent steeds vooruit, terwijl Hilde en jij met de zware mand tussen jullie in gestaag tempo over het pad lopen. "Pappie!," roept ze plotseling, ergens links van jullie uit het bos. "Pappie, kom eens kijken!" Hilde, rolt haar ogen en neemt de mand met twee handen vast, zodat jij vrij bent het bos in te duiken. Een meter of twintig van het pad af staat ze bij een buddleia waar zoveel koolwitjes omheen zwermen dat de paarse bloemen nauwelijks te zien zijn. "Kijk pappa!," roept ze, en springt naar de struik toe. Alle vlinders vliegen op, en voor een moment is ze een engel in een witte wolk van vleugels. >sla om Je ziet hier niets van dien aard. >blader verder Van die zin begrijp ik helemaal niets. >sla bladzijde om Je bladert verder door het album, en ziet Maartje steeds verder opgroeien. Tientallen gelukkige momenten uit een idyllische jeugd zijn hier vereeuwigd. Het is een half jaar later, in de ijzige wintermaanden. Met Maartje ben je gaan sleeën over het dikke pak sneeuw dat zich de afgelopen dagen over het dorp heeft afgezet. Jullie zijn helemaal naar de top van de Barentopf gesleed. "Pappa, m'n handen doen zeer," klaagt Maartje. "Ze zijn zo koud." Voorzichtig neem je haar kleine in jouw grote handen, en wrijf je ze warm. Je buigt je voorover en zoent haar op haar koude voorhoofd. >sla bladzijde om De laatste foto's in het album zijn van Maartjes negende verjaardag. Verbaasd sla je lege pagina's hierna om. Slechts de lijmresten van fotoplakkertjes doorbreken het egale zwart waar de foto's van de afgelopen drie jaren zouden moeten prijken. > misschien is dit toch niet heel handig: ik kan me goed voorstellen dat iemand de eerste Dat is geen werkwoord dat ik ken. > foto ziet, en dan denkt dat het afgelopen is. kun je de lezer prompten ("verder lezen?") Je kunt niet tegen de familiefoto praten. >o ja wel hoor Ik begrijp alleen het gedeelte: o het fotoboek. >sluit fotoboek Dat is niet iets wat je kunt sluiten. >doe fotoboek dicht Ik begrijp alleen het gedeelte: doe het fotoboek. >leg fotoboek terug in kastje Ik begrijp alleen het gedeelte: leg het fotoboek. >leg het fotoboek weg Ik begrijp alleen het gedeelte: leg het fotoboek. >leg fotoboek in kastje Het fotoboek ligt hier al. >ah. Dat is geen werkwoord dat ik ken. >sta op Maar je bevindt je momenteel nergens in. >bekijk lijst van de spiegel Ik begrijp alleen het gedeelte: bekijk de lijst. >bekijk de lijst De overdadig versierde, met goudverf beschilderde lijst zou beter in het interieur van je schoonmoeder passen dan in dat van jullie - niet verwonderlijk, aangezien zij hem aan jullie gegeven heeft. Zolang ze nog regelmatig bij jullie op bezoek komt kan je hem echter niet weggooien. >ah, zo'n schoonmoeder. Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >ga naar maartjes kamer In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. Je ziet een knuffelbeer. >bekijk poppenhuis Niet geimplementeerd. TODO. >bekijk bed Onder het raam staat Maartjes bed, een ruim kinderledikant dat, zoals bijna alle meubels in jullie huis, een product is van jouw nijvere arbeid. Het bed is keurig opgemaakt, de dekens perfect recht, het kussen opgeklopt. Te maagdelijk, te onaangeraakt, alsof het niet bestemd is voor menselijk gebruik. >schud bed op Dat is geen werkwoord dat ik ken. >pak deken Je verfrommelt de dekens van Maartjes bed en werpt ze weer op het bed om hun onverdraaglijke netheid te verstoren. >check. (het knuffelbeer) Niet geimplementeerd. TODO >oh, dus die knuffelbeer (waar ik even niet mee bezig was) doet het nog niet... Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >bekijk bureau Niet geimplementeerd. TODO. >bekijk plafond (het plafond) Niet geimplementeerd. TODO >l Die kant kun je niet op. >bekijk de vloer Je ziet niets bijzonders aan het vloer. >kijk naar buiten Dreigend kijken de naaldbossen je aan door het venster, hun vijandig stilzwijgen een belofte van ontbering en gevaar. Ergens, diep in hen verscholen, ligt het slot van de baron. En ergens, diep in zijn slot, de kerker waar Maartje gevangen zit. Je ziet haar voor je, hoe ze nu, op dit moment, schreit om haar vader, eenzaam, alleen, verlaten, opgesloten in een steenkoude cel. >sla op het kozijn Je ziet hier niets van dien aard. >bekijk het bos Het woud ligt als een inktzwarte massa over de heuvels. En in het hart van deze duisternis leeft de kwade baron. >pak foto Je hebt hem al. >bekijk de foto nog eens Ik begrijp alleen het gedeelte: bekijk de familiefoto. >ignore "nog eens" Dat is geen werkwoord dat ik ken. >bekijk de foto Deze foto, gemaakt ter ere van het tienjarig huwelijk van jou en Hilde, is alweer enkele jaren oud. Plechtig staan jullie als twee zwart-witte standbeelden naast elkaar, voor de gelegenheid weer in jullie trouwkostuums gehesen. Op de voorgrond, dicht tegen jou aan, staat jullie dochter Maartje. Kleine Maartje, in haar prachtige witte jurkje, een stralende lach op haar gezicht. Op de foto heb je beschermend een arm over haar schouder geslagen. Maar nu is zij ontvoerd door de kwaadaardige baron... nogmaals zweer je dat je alles in je macht zal doen om haar te bevrijden. >bekijk het knuffelbeer (tijd om verder te gaan) Ik begrijp alleen het gedeelte: bekijk het knuffelbeer. >bekijk het knuffelbeer Niet geimplementeerd. TODO >(kleine aanval van meligheid... over) Dat is geen werkwoord dat ik ken. >ga naar de overloop Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer. Aan de andere kant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >ga naar beneden (de trap) Een verhaal over hoe je afdaalt en naar de tuin loopt. TODO. In de tuin De voortuin, waarin een bijl gepakt kan worden, en de overgang naar de volgende scene plaatsvindt. Je ziet een bijl. >pak een bijl Gepakt. >bekijk een bijl Je ziet niets bijzonders aan de bijl. >x boom Je ziet hier niets van dien aard. >jammer, kan ik m'n bijl niet testen Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. > maar misschien moet ik ook niet te veel herrie maken. alhoewel ik niet bang hoef te zijn Dat is geen werkwoord dat ik ken. >dat hilde wakker wordt Dat is geen werkwoord dat ik ken. >bekijk alles Je kunt geen meerdere objecten met dat werkwoord gebruiken. >x Welk voorwerp bedoel je precies als je zegt "onderzoek"? >kijk In de tuin De voortuin, waarin een bijl gepakt kan worden, en de overgang naar de volgende scene plaatsvindt. >bekijk planten Je ziet hier niets van dien aard. >x alles Je kunt geen meerdere objecten met dat werkwoord gebruiken. >pak alles deur: Dat is nu niet bepaald draagbaar. maan: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. sterren: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. kerk: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. sneeuw: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. dorp: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. Barentopf: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >bekijk Barentopf Je ziet de besneeuwde Barentopf achter het dorp oprijzen. Het is de hoogste heuvel in de nabije omgeving, maar hij ligt niet in de richting die je opwilt. >oprijzen?? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >ga naar het dorp Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >ga naar de kerk Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >kun je hier nog ergens heen? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >ga naar binnen Die kant kun je niet op. >x deur TODO >x maan Je ziet hier niets van dien aard. >x sterren De nachtelijke hemel is bezaaid met duizenden fonkelende sterren, als evenzovele ogen die de mensheid in de gaten houden. >x sneeuw Een dik pak witte sneeuw heeft zich de afgelopen dagen op het landschap genesteld. In de straten is het gedegenereerd tot vieze bruine smurrie, maar verder geeft de sneeuw de wereld een majesteuze uitstraling. >vieze bruine smurrie: typisch Nederlands Dat is geen werkwoord dat ik ken. >casetest: Dat is geen werkwoord dat ik ken. >x barentopf Je ziet de besneeuwde Barentopf achter het dorp oprijzen. Het is de hoogste heuvel in de nabije omgeving, maar hij ligt niet in de richting die je opwilt. >beter Dat is geen werkwoord dat ik ken. >hoe weet ik trouwens dat dat ding zo heet? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >open de deur Dat is niet iets wat je kunt openen. >ga door de deur Een verhaal over hoe je weer terug het huis in klimt. TODO. Op de overloop De overloop is gehuld in een schemerig duister. Maanlicht schijnt naar binnen door de open deur naar de slaapkamer. Aan de andere kant van de overloop staat de rode deur naar Maartjes kamer op een kier. Naast de trap naar beneden staat een elegant kastje, waarboven een grote spiegel in een vergulde lijst prijkt. >pak alles trap: Dat is nu niet bepaald draagbaar. deur naar de slaapkamer: Dat is nu niet bepaald draagbaar. deur naar Maartjes kamer: Dat is nu niet bepaald draagbaar. kastje: Dat is nu niet bepaald draagbaar. deurtjes: Dat is nu niet bepaald draagbaar. scharnieren: Ze zijn nu niet bepaald draagbaar. spiegel: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. lijst: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >x scharnieren Vier koperen scharnieren die op zich nog prima functioneren, maar door ouderdom los zijn komen te zitten. >ah. wist niet dat je die ook nog had geimplementeerd Dat is geen werkwoord dat ik ken. >naar maartjes kamer In Maartjes kamer Zonder Maartjes stralende aanwezigheid lijkt haar kamer doods en leeg. Het geeft een droeve aanblik: een bed waar niet in geslapen wordt, een poppenhuis waar niet mee gespeeld wordt, een bureau waaraan niet gestudeerd wordt. De bonte kleuren waarin jij haar plafond en meubilair geverfd hebt verschijnen in het bleke licht van de sterren als een waaier aan grijstinten. Je ziet een knuffelbeer. >pak alles knuffelbeer: Gepakt. deur naar de overloop: Dat is nu niet bepaald draagbaar. sterren: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. heuvels: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. Maartjes bed: Maartjes bed is te zwaar. raam: Dat is nu niet bepaald draagbaar. sneeuw: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. maan: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. bos: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. wolven: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. wind: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. poppenhuis: Het poppenhuis is te zwaar. bureau: Het bureau is te zwaar. plafond: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. meubilair: Dat hoef je in dit verhaal niet te doen. >x wolven Je neemt geen beweging waar in het bos, niet van deze afstand. >gelukkig Dat is geen werkwoord dat ik ken. >x wind De wind suist zachtjes over de sneeuw-beladen takken van het dennenbos. >x meubilair Niet geimplementeerd. TODO >meubilair apart?? Dat is geen werkwoord dat ik ken. >goed, ik houd het weer voor gezien. Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. > bij het verhaal dat je naar beneden loopt moet je toch echt beneden nog ergens terecht Dat is geen werkwoord dat ik ken. > komen, en een jas pakken. Het lijkt me niet dat je in een 3 kamer boomhut woont. Het lijkt of je tegen iemand wilt praten, maar ik heb geen idee wie. >hoeft overigens niet bijster interactief te zijn. Dat is geen werkwoord dat ik ken. >unscript Einde transcript.